Metro was vroeger altijd dat krantje dat je gratis aangereikt kreeg op treinstations, waar je één blik op wierp en het vervolgens richting een vuilnisbak mieterde bij de andere Metro-krantjes. Als je later op de dag weer huiswaarts ging zag je dezelfde krantjes andermaal naast dezelfde vuilnisbak liggen. Volledig natgeregend, gescheurd en versierd met brandgaten van misgegooide peuken. Zelfs de dienstdoende schoonmakers wensten ze niet aan te raken. Toen ik las wat Maarten van Rossem te zeggen had over 2G, te gast in het “Metro-panel”, herinnerde ik mij weer waarom ik altijd zo’n apart gevoel had bij dat krantje. Maar goed, laten we het over de inhoud hebben.
Werkelijk alles wat Van Rossem aandraagt is een wilde aanname, een vooroordeel of anderszins onredelijk. Te beginnen met zijn idee dat “mensen die zich niet wensen te laten vaccineren, daar ook maar de consequenties van moeten dragen”. Dat je dan bijvoorbeeld niet meer zou kunnen werken, deert hem niet: “Ik ken nog steeds geen steekhoudende argumenten om je niet te laten vaccineren.” Dat laatste zinnetje staat symbool voor het te gronde richten van de tolerante westerse wereld door diezelfde “tolerante” westerse wereld (hierover zal ik nog een andere keer schrijven). Er kunnen namelijk vele redenen zijn waarom iemand zich niet wil laten vaccineren, uiteenlopend van “de kans op bijwerkingen is in mijn leeftijdscategorie groter dan de kans op een ernstig ziekteverloop door het virus” tot “het is Gods wil of ik leef of sterf”. Vooral dat tweede argument is belangrijk om mijn punt te kunnen maken. Niet iedereen is religieus, maar wel bijna iedereen heeft een bepaalde levensovertuiging. Die levensovertuiging is iemands leidraad in het leven. Het allerbelangrijkste. De een wil zo dicht mogelijk bij de natuur staan en geheel zonder medicatie leven, terwijl de ander niet wil tornen aan zijn eigen leven of lichaam omdat dat de taak is aan hogere machten. Van beide gevallen kan je zeggen dat het een nobel streven is, maar deze overtuigingen worden je nu fataal: je bent niet langer welkom in de samenleving.
Waar is die uitsluiting precies het gevolg van? Voornamelijk van angst en verkeerde aannames. De angst van gevaccineerden voor ongevaccineerden enerzijds en de aanname dat vaccinatie de uitweg uit de “crisis” is anderzijds.
We weten allemaal dat zowel gevaccineerden als ongevaccineerden dragers kunnen zijn van het virus en het virus kunnen verspreiden. Vaak als je dit stelt, volgt onmiddellijk: “ja, maar de kans dat dit gevaccineerden overkomt is kleiner.” Dat kan, maar het maakt niets uit. Als één besmettelijke gevaccineerde naar een bioscoop, restaurant, kroeg, concert, festival, voetbalstadion etc. gaat, voornamelijk als het daar een beetje druk is en mensen door elkaar lopen, dan gaan er gegarandeerd besmettingen plaatsvinden. Daarmee kan een gevaccineerde evenzogoed een “gevaar” vormen voor anderen als een ongevaccineerde. Voorstanders van 2G moeten zichzelf de vraag stellen: als een gevaccineerde een andere gevaccineerde besmet, heeft de een dan de ander in “gevaar” gebracht?
Vaccinatie is duidelijk niet de “uitweg” waar velen op hadden gehoopt. Sterker nog, het haalt niets uit, zoals te zien is in Gibraltar, en het zou zomaar kunnen dat de grootschalige vaccinatiecampagne de situatie juist heeft verergerd.
Zoals Diederik Gommers al aangaf leidt 1G tot de beste resultaten. Maar testen wil Van Rossem niet: “Ik voel er geen bal voor om mij, nadat ik al tweemaal ben gevaccineerd en ik waarschijnlijk binnenkort ook nog een booster ontvang, dagelijks te moeten testen. Kom op zeg.” Ah, daar komt de aap uit de mouw. De 1G-strategie zou natuurlijk zijn inspanningen bij het voordringen voor het maken van een vaccinatieafspraak teniet doen. Je gelooft in de ernst van een virus, maar je gemakzuchtigheid weerhoudt je ervan het beste middel in te zetten. Dan geloof je er dus niet écht in dat het virus koste wat kost bestreden moet worden. Dat is maar spel. Als ik “dikke ik” zeg doe ik Van Rossem daarmee duidelijk tekort.
