Daar stond ik dan op mijn vrijdagavond, ik was net klaar met werk en besloot met collega’s nog even een drankje te doen. We liepen naar de kroeg waar ik al jaren vaste klant ben en ik zag ineens dat wat vrienden van me buiten stonden te roken, ik begroette ze allemaal hartelijk en maakte even een praatje. Mijn collega’s liepen ondertussen naar binnen terwijl ik zonder zorgen aan het bijkletsen was met de maten, tot de vreselijke vraag kwam. “Heb je eigenlijk een QR-code? Wij zijn net ook gecontroleerd.” Oh nee daar gaan we weer dacht ik bij mezelf, de laatste kroeg waar ik nog welkom was doet ook mee aan dit achterlijke beleid. Enigszins begrijpelijk nadat er verhalen rondgingen over zware boetes in de omgeving voor het niet handhaven van de prikzwijnpas. Alsnog liep ik met mijn vrienden naar binnen en hoopte dat de band die ik na al die jaren met de kroegeigenaar had opgebouwd mij zou redden. En dat deed het gelukkig ook, hij vroeg naar mijn QR-code maar weigerde mij niet toen ik aangaf er geen te hebben. Mijn veilige haven in de storm van coronamaatregelen biedt mij gewoon nog plaats.
Ik heb het geluk dat ik die veilige plaats heb, vele anderen niet. Al bijna anderhalve maand is het leven van ongevaccineerden compleet op de schop gegooid door de invoering van de coronapas. Eventjes spontaan uit eten, naar de film of zelfs een biertje drinken na het sporten is hen al onmogelijk gemaakt. Na de verdere doorvoering van de apartheid zijn er nu ook ouders die hun kinderen niet meer normaal naar zwemles kunnen brengen en zijn er mensen die niet meer naar de sportschool kunnen. Alles onder het mom van “volksgezondheid”. Extra geld voor de zorg is onmogelijk en de bevolking aansporen om minder sedentair te leven en minder vet te vreten is blijkbaar ook onmogelijk. Het uitsluiten van 15% van de bevolking uit het maatschappelijk leven leek een logischere oplossing, maar dat is ook niet vreemd als je een minister van VWS hebt die een hardere plasser krijgt bij elke maatregel die hij invoert. Het is voor de oplettende burger al ook wel een tijdje duidelijk dat het niet om volksgezondheid draait, maar om het toe eigenen van macht door de overheid.
“Maar je kunt toch testen voor toegang?” Roept de gemiddelde journalist, boemer en overige lockdownie. Ik nodig ze graag uit om een maand lang het testvarkentje uit te hangen en voor elke gelegenheid een wattenstaaf in hun neus te rammen bij de lokale TvT locatie, ze zullen zien dat het een gigantische belemmering is. Er is dus zeker wel sprake van vaccinatiedwang wanneer men eigenlijk niet meer normaal zijn leven kan belijden zonder een spuit te halen met een vloeistof die ongeveer even goed voor je hart is als een pepverslaving.
Maar hoe moeten we als ongevaccineerden nou verder? Houd uw recht rug en buig niet voor de tirannie! Steeds meer mensen beginnen in te zien dat de overheid hen voorliegt en zullen de 3e prik gaan weigeren. Ik hoor het al steeds meer om me heen, of ze daadwerkelijk allemaal daad of eerder gebrek aan daad bij woord zullen voegen blijft natuurlijk wel de vraag. Velen namen de eerste twee ook alleen maar om niet te hoeven testen en zullen de 3e prik ook wel nemen wanneer er weer consequenties zitten verbonden aan het weigeren. Maar een groeiende groep burgers zal wel daadwerkelijk weigeren en het is aan ons de taak om deze groep nog verder te doen groeien. Ja het halen van de eerste twee vaccinaties was een fout die velen gemaakt hebben, maar we moeten ze kunnen vergeven om ze over te halen. Door constant boos te zijn op de gevaccineerden -zoals de overheid hen aanspoort om te zijn op de ongevaccineerden- komen we niet vooruit, ga juist constructieve gesprekken aan met de mensen in je omgeving die nog wel te redden zijn. Zoek ook andere ongevaccineerde op en onderneem activiteiten met hen, we hebben elkaar in deze tijd simpelweg nodig. Als laatste wil ik iedereen adviseren om hoop te houden, de overwinning zal uiteindelijk de onze zijn en wanneer wij uit de kelk der triomf drinken zal het des te zoeter smaken!